Το χειρότερο δεν είναι να είσαι απόγονος ανάξιων προγόνων. Το χειρότερο είναι να είσαι ανάξιος απόγονος ενδόξων προγόνων !
Σημασία δεν έχει τι κάνουν οι άλλοι για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ αλλά τι κάνουμε εμείς. Πριν κατηγορήσουμε άλλους για όσα κακόβουλα και επίβουλα πράττουν για τη Μακεδονία, μήπως πρέπει να αναστοχασθούμε τι πράξαμε και τι πράττουμε εμείς για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ;
Εκτός από τον καθρέφτη της ΛΗΘΗΣ, στον οποίο κοιταζόμαστε κάθε μέρα, για να μας πει ότι είμαστε οι καλλίτεροι του κόσμου, για να επιβιώνουμε χωρίς ενοχές στον δανειοβίωτο βίο μας, υπάρχει και ο καθρέφτης της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Ενοχλούμαι να ακούω συνέχεια να ασχολούμεθα ασυστόλως, “χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ” με το τι κάνουν οι άλλοι για τη Μακεδονία, ενώ θα έπρεπε να ασχολούμαστε μάλλον με το τι κάνουμε εμείς γι’ αυτήν. Ο παπούς μου (με σημαντική προσωπική του θυσία, που οδήγησε τελικά στον πρόωρο θάνατό του) πολέμησε γενναία για τη Μακεδονία και μπήκε με τον απελευθερωτικό ελληνικό στρατό στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου. Άλλος συγγενής μας ήταν ένας από τους περιφημότερους αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα. Ήταν κι οι δυό σε ηλικία που άλλοι σαπίζουν την ικμάδα της νιότης τους στις καφετέριες γιατί εκεί τους έχουν οδηγήσει με τεχνήεσσα χειραγώγηση.
Αυτοί ΕΠΡΑΞΑΝ κάτι (αυτό που μπορούσαν) για τη Μακεδονία μας.
Εμείς τι ακριβώς ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ;
Έναν ανδριάντα είπαμε να στήσουμε για τον Μέγα Αλέξανδρο στην Αθήνα (που έχει ανδριάντες για άλλους και άλλους) και αυτός παραμένει και περιμένει στα αζήτητα και δεν στήθηκε ποτέ.
Αλλά και αν είχε στηθεί ήταν τοποθεσία αυτή που επιλέχτηκε ; Αντί ο ανδριάντας ενός ενδόξου προγόνου να τοποθετηθεί ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ, σε περίοπτο σημείο, στον γοητευτικό ανηφορικό δρόμο, που ακολουθούν όσοι ανεβαίνουν στον Ιερό Βράχο, επιλέχτηκε να τοποθετηθεί στην αρχή της οδού Φιλελλήνων σε ένα σημείο, όπου οι μόνοι που θα τον προσέχουν θα είναι οι μονίμως μποτιλιαρισμένοι οδηγοί, που κατευθύνονται στο κέντρο της Αθήνας ή έρχονται από αυτό.
Αυτή ήταν η σωστή θέση για τον ανδριάντα του ενδόξου προγόνου, τον οποίο διεκδικούν και άλλοι ως δήθεν “πρόγονό” τους ;
Μήπως αν φερόμαστε έτσι απαξιωτικά στους προγόνους μας, δείχνουμε ότι δεν είμαστε γνήσια παιδιά τους ;
Θυμηθείτε ότι το πρώτο πράγμα που μάθαινε ο πολίτης της Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας ήταν ο σεβασμός στους προγόνους του (“άρξομαι δε από των προγόνων πρώτον, δίκαιον γαρ αυτοίς και πρέπον δε άμα εν τω τοιώδε την τιμήν ταύτην της μνήμης δίδοσθαι” - Επιτάφιος του Περικλή).
Σε επόμενο άρθρο θα σας προσθέσω μια διδακτική Ιστορία, που λίγοι την γνωρίζουν σε μια κοινωνία, που πάσχει έντονα από ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΦΑΣΙΑ. Ποια δεινά έπαθε από το Ελληνικό Κράτος ο οργανωτής και η ψυχή του Μακεδονικού Αγώνα.
Γιώργος Συλίκος
